صفات يك همسر خوب

اخلاق نیک

تردید نیست که اخلاق را باید یکی از مهم‌ترین معیارهای مهم ازدواج محسوب داشت و نمی‌توان و نباید از آن صرف نظر کرد، ولی مشکل اساسی کشف خصوصیات اخلاقی افراد است. چگونه می‌توان به خلق و خوی افراد که یک صفت باطنی است، پی برد، به ویژه برای دختر و پسری که معاشرت کامل ندارند چگونه می‌تواند امکان‌پذیر باشد؛ ولی اگر اخلاق را امری بسیار مهم و ضروری تلقی کنیم باید برای کشف آن عنایت کامل مبذول داریم و از هر طریق ممکن استفاده نماییم. در این جا به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم:

الف. تحقیق از دوستان

دوستان و معاشران بیشتر از اخلاق دوستان خود اطلاع دارند، بنابراین برای کشف اخلاق افراد باید از دوستان و معاشران و همکلاس‌ها و همکارها و همسایگان و خویشان آنها نظرخواهی کرد، البته مشروط بر این که راست‌گو و مورد اعتماد و امین باشند، و اظهار حق را حتی بر دوستی مقدم بدارند.

ب. بررسی اخلاق خانواده

از وضع اخلاقی پدر و مادر و سایر اعضای خانواده هم تا حدی می‌توان با اخلاقیات فرزندانشان آشنا شد، زیرا پسر و دختر بیشتر با اخلاق و رفتار پدر و مادر پرورش می‌یابند و از آنها سرمشق می‌گیرند. دختر از مادرش درس شوهرداری و پسر از پدرش درس زن‌داری می‌آموزد. خانواده‌ای که سازگار و مهربان باشند فرزندانشان نیز غالباً سازگار و مهربان و خوش اخلاق خواهند بود، برعکس خانواده‌های متلاشی و ناسازگار، فرزندانی تندخو و بداخلاق و بی‌ادب پرورش خواهند داد. البته این موضوع نیز کلیت ندارد، زیرا در خانواده‌های خوب و سازگار هم گاهی فرزندان ناسازگار و بداخلاق دیده می‌شود که معلول بعضی عوامل خارجی است. چنان که در خانواده‌های از هم پاشیده و ناسازگار هم گاهی افراد خوب و خوش اخلاق مشاهده می‌شود.

 ج. گفت‌وگو و معاشرت

دختر و پسر اگر چند جلسه با هم بنشینند و در برنامه زندگی و هدف ازدواج و وظایف زن و شوهر و امیدها و توقعات آنها و مشکلات احتمالی زندگی و راه حل‌ها صحبت کنند تا مقدار زیادی می‌توانند به اخلاقیات یک دیگر آشنا شوند. حتی می‌توانند از هم سؤال کنند که آیا نقطه ضعف اخلاقی در خودت سراغ داری یا نه؟ اگر سراغ داری چیست؟ من به دختران و پسران که درصدد گزینش همسر هستند توصیه می‌کنم که با کمال صداقت و راستی واقعیت را در اختیار طرف قرار دهند، این موضوع یقیناًاز کتمان واقع بهتر است، زیرا با کتمان واقع ممکن است ازدواج انجام بگیرد ولی احتمالًا ده‌ها مشکل و ناراحتی در آینده به همراه خواهد داشت. چه بهتر که قبلًا خواستگار خودتان را در جریان واقع بگذارید، واکنش او هم از دو حال خارج نیست: یا با همین وضع ازدواج با شما را می‌پذیرد و در آینده تحملش را خواهد کرد یا نمی‌پذیرد و ازدواج انجام نمی‌گیرد. این بهتر است از این که ازدواج واقع شود و در نهایت به طلاق و جدایی منتهی گردد یا ناچار شوید عمری را در عذاب و ناراحتی زندگی کنید.

پیشنهاد دیگرم این است که اگر در این موضع به یک نقطه ضعف اخلاقی در خودتان توجه پیدا کردید، تصمیم بگیرید خود را اصلاح کنید. به خواستگارتان بالصراحه بگویید من این نقطه ضعف را دارم اما از هم اکنون تصمیم می‌گیرم که آن را اصلاح کنم، واقعاً هم خودتان را اصلاح کنید.

خواستگار شما این گونه صداقت را دلیل بر خوبی و کمال شما خواهد گرفت و ازدواج واقع خواهد شد.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “انتخاب همسر"ص108