خدا محوری

مطابقت با حکم خدا
« بگو اى محمد هرگز پاك و ناپاك مساوى نيستند هر چند زيادى ناپاكان شما را به تعجب وا دارد، پس اى خردمندان از خدا بترسيد باشد كه رستگار شويد.»1
منشا قواعد دين، خبيث يا طيب بودن اشياء عالم است و ملاك بهتر و برتر بودن، طيب بودن است نه بسيار بودن‏ پس حاصل كلام اين است كه خداى تعالى در آيه مورد بحث «لا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَ الطَّيِّبُ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ» مثالى زده است تا روشن شود قواعد دين ناشى از صفاتى تكوينى در اشياى عالم هستند، از پاكيها و پليديها، كه بى شك در سعادت و شقاوت آدميان تاثير تامى دارند، و فرقى در كم و زياد آنها از جهت اثر نيست، خوبش خوب است اگر چه اندك باشد، و بدش بد است اگر چه بسيار باشد. چون چنين است هر شخص عاقلى كه پاكيها و پليديها را از هم تشخيص مى‏دهد و عقلش قدرت قضاوت اينكه پاك از ناپاك بهتر است، و واجب است در سعادت زندگى خويش بكوشد و خير را بر شر ترجيح دهد بايد از خداى تعالى ترسيده و راه او را سلوك كند، هيچگاه از اينكه اكثر مردم از راه خدا منحرفند فریب نمی خورد، و مانند آنان به كارهاى زشت و رذايل اخلاقى تن نمی دهد و هوا و هوسهاى كشنده او را از پيروى حق باز نمی دارد، نه از راه فريبندگى مفتونش می شود، و نه از طريق تهديد زبونش می گردد زیرا می داند، كه اگر در برابر اكثريت منحرف استوار بایستد اميد فلاح و رسيدن به سعادت انسانيت براى او هست.

قسمتی از پایان نامه خانم محبوبه طاهری (طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)

1.المائدة (5)، 100