1. مخالفت با انقلاب!
«…صرف‌نظر از یک عده انقلابی فرسوده‌ی پشیمان که به دلائل گوناگون، زندگی راحت را، سازش را ترجیح دادند، یا به ساز دشمن رقصیدن را عیب ندانستند، جوانِ کشور، توده‌ی ملت که اکثریت هم جوان هستند، این انگیزه‌ی عمیق را دارند.» ۱۳۸۸/۰۸/۱۲

«جوانهاى امروز ما، جوان‌هاى نسل معاصر ما و جوانهائى که در آینده خواهند آمد، بدانند راه انقلاب، راهى است که احتیاج دارد به عزم، به ایمان، به ثبات قدم. بعضى این ثبات قدم را دارند، بعضى در بین راه برمى‌گردند؛ البته این‌ها به ضرر خودشان عمل مى‌کنند؛ «فمن نکث فإنّما ینکث على نفسه». آن کسانى که از راه انقلاب برگردند، مثل کسانى هستند که در تابستان روزه گرفته‌اند و تا اواخر روز، روزه را حفظ مى‌کنند، اما یک ساعت به غروب، دو ساعت به غروب طاقتشان تمام مى‌شود؛ افطار مى‌کنند. این مثل همان کسى است که از اولِ روز، روزه نگرفته است. باطل کردن روزه در هر زمانى از ساعات روز باشد، ابطال روزه است. در راه انقلاب اگر ثبات قدم وجود نداشت، اگر پیوستگى حرکت وجود نداشت، انسان رابطه‌اش با انقلاب قطع مى‌شود. این بى‌وفائى به انقلاب است. همیشه بودند کسانى که به انقلاب بى‌وفائى کردند، به انقلاب دل‌بستگى خود را کم کردند، به انقلاب پشت کردند. وصیت امام این است که جوان‌ ما، مردم ما، نسلهاى گوناگون ما، با چشم واقع‌بینانه نگاه کنند. اصل، انقلاب است؛ اشخاص، اصل نیستند. انقلابى‌ بودن به حفظ رابطه‌ى خود و عمل خود و پیوستگى خود با انقلاب است.» ۱۳۸۷/۰۳/۱۴

۲. ناامیدی
وقتی از بالا نگاه بکنید دست دشمن در سد کردن مسیر این موتور محرکه انقلاب اسلامی خوب پیداست. شاید از همین روست که آیت الله خامنه‌ای در انذارهای‌شان چیزهایی می‌گویند که در نگاه اول به چشم کسی نمی‌آید. به ریزش‌های انقلاب اسلامی که نگاه کنیم و مصادیق فرسوده‌ شده‌ها را بررسی کنیم، عده‌ای از نقطه‌ی نون «نمی‌شود» منحرف شدند. مایوس شدند. رهبر فرزانه انقلاب در دیدار با دانش‌آموزان دهه شصت به همین نقطه اشاره فرمودند:
«جوانان عزیز! دشمن روى شما سرمایه‌گذاری‌هاى زیادى مى‌کند؛ حواس‌تان جمع باشد. عده‌یى را به بى‌تفاوتى مى‌کشاند و عده‌یى را دلسرد و مأیوس مى‌کند. یأس، بزرگترین آفت جوان است. جوان‌ها بدانند که متأسفانه یأس به روح جوان زودتر راه پیدا مى‌کند؛ همچنان که امید این‌گونه است. در مقابل یأسى که دشمن مى‌خواهد به جوانها تلقین و تزریق کند، خودتان را مصونیت بدهید.» ۱۳۶۸/۰۸/۱۰
من بارها از اعماق جان، قلبم براى این جوانان مؤمن و انقلابى، سوخته و گداخته است. بارها تأسف خورده‌ام که چرا باید به جوانان به این خوبى، بى‌اعتنایى شود!؟ این‌ها هیچ‌چیزشان از آن کسانى که در جاهایى به عنوان هنرمند معروف شده‌اند، کمتر نیست. در بسیارى از امور، از آن‌ها خیلى هم بهترند. اما به این‌ها بى‌اعتنایى مى‌شود. وقتى‌که انسان مطلب را به درستى کاوش مى‌کند، مى‌بیند سر رشته مى‌رسد به اراده‌ى خباثت‌آمیزى در نقطه‌اى! مسئولین هم متوجه نیستند.

۳. منزوی شدن
«از کارهاى دشمن، این شد که این مجموعه‌هاى مؤمن را منزوى کند. جوان، بى‌تجربه است. به مجرد اینکه ببیند در یک دستگاه رسمى کشور مثلًا در یک مرکز فرهنگى کشور دو نفر به او اخم کردند، به او بى‌اعتنایى کردند، او را تحقیر کردند؛ در حرکتش اثر مى‌گذارد و او را کند مى‌کند. یا مثلًا وقتى ببیند که در مجلّات به‌اصطلاح ادبى و هنرى کشور، چهره‌هاى مخالف با این روش و خط را، بزرگ مى‌کنند، برجسته مى‌کنند، تعریف مى‌کنند، این جوان دلش آب مى‌شود و روحیه‌اش را از دست مى‌دهد. وقتى یک فیلمساز، اثرش را به مراکزى مى‌برد که مى‌توانند از او استفاده کنند و کارى کنند که بتواند کارش را ادامه دهد؛ اما با بى‌اعتنایى به او مى‌گویند: «نه آقا؛ ما این را قبول نداریم. این طورش را قبول نداریم»، و بعد در همان حال ببیند انواع و اقسام کارهایى که از لحاظ مایکى ایه‌هاى هنرى از کار او کمتر است اما چون مایه‌ى اسلامى ندارد مورد قبول آن‌هاست؛ این جوان به‌خودى‌خود، منزوى و ناامید خواهد شد. من بارها از اعماق جان، قلبم براى این جوانان مؤمن و انقلابى، سوخته و گداخته است. بارها تأسف خورده‌ام که چرا باید به جوانان به این خوبى، بى‌اعتنایى شود!؟ این‌ها هیچ‌چیزشان از آن کسانى که در جاهایى به عنوان هنرمند معروف شده‌اند، کمتر نیست. در بسیارى از امور، از آن‌ها خیلى هم بهترند. اما به این‌ها بى‌اعتنایى مى‌شود. وقتى‌که انسان مطلب را به درستى کاوش مى‌کند، مى‌بیند سر رشته مى‌رسد به اراده‌ى خباثت‌آمیزى در نقطه‌اى! مسئولین هم متوجه نیستند.» ۲۱/ ۰۵/ ۱۳۷۱

۴. رفتار تکفیری

«من در مورد تذکّرات، معتقدم باید با منطق محکم و با بیان روشن، نقطه نظرات صحیح را ارائه بدهند. با تهمت‌زنی و جنجال‌آفرینی، بنده موافق نیستم؛ با تکفیر کردن و متهم کردن این و آن، بنده موافق نیستم. اعتقاد من این است که مجموعه‌ی انقلابی کشور ـ که بحمدالله تعداد بی‌شماری از آنها در بین جوانهای ما، در بین صاحب‌نظران ما، اساتید ما، بزرگان ما، تحصیل‌کرده‌های ما حضور دارند ـ میتوانند با منطقِ محکم وارد میدان بشوند، نقّادی کنند. نقاط ضعف را و نقاط منفی را به رخ ما مسئولین بکشانند. گاهی میشود که مسئول، متوجّه نیست چه دارد میگذرد در متن جامعه، امّا آن جوان در متن جامعه است، او میفهمد.» ۱۳۹۳/۰۱/۰۱

۵. افراط و تفریط
«نبادا حرکت انقلابى جورى باشد که بتوانند تهمت افراطى‌گرى به او بزنند. از افراط و تفریط بایستى پرهیز کرد. جوانهاى انقلابى بدانند؛ همان‌طور که کناره‌گیرى و سکوت و بى‌تفاوتى ضربه میزند، زیاده‌روى هم ضربه میزند؛ مراقب باشید زیاده‌روى نشود. اگر آن چیزى که گزارش شده است که به بعضى از مقدسات حوزه، به بعضى از بزرگان حوزه، به بعضى از مراجع یک وقتى مثلًا اهانتى شده باشد، درست باشد، بدانید این قطعاً انحراف است، این خطاست. اقتضاى انقلابیگرى، اینها نیست.»۲۹/ ۰۷/ ۱۳۸۹
 
۶. نفوذ دشمن

«جوان حزب‌اللّهى هم باید باهوش باشد. باید چشمهایش را باز کند و نگذارد کسى در صفوف او رخنه کند و به ‌نام امر به معروف و نهى‌ از منکر، فسادى ایجاد نماید که چهره حزب‌اللَّه را خراب کند. باید مواظب باشید. این، به عهده خودتان است. من یقین دارم - و تجربه‌هاى این چندسال هم نشان داده - تا نیروهاى مؤمن و حزب‌الّلهى براى انجامِ کارى به میدان مى‌آیند، یک عدّه عناصر بدلى و دروغین، با نام اینها در گوشه‌اى فسادى ایجاد مى‌کنند تا ذهن مسؤولین را نسبت به نیروهاى مؤمن و حزب‌الّلهى و مردمى چرکین کنند. مواظب باشید. مسأله امر به معروف و نهى ‌از منکر، مثل مسأله نماز است. یاد گرفتنى است.» ۱۳۷۱/۰۴/۲۲

۷. ظلم

«جوان‌هاى انقلابى و مؤمن و عاشق امام، که حرف میزنند، مینویسند، اقدام میکنند؛ کاملاً رعایت کنید. اینجور نباشد که مخالفت با یک کسى، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جاده‌ى حق تعدى کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد.» ۱۳۸۹/۰۳/۱۴

مشاهده شده توسط نویسنده وبلاگ در مجله گنجینه صالحین/شماره21/شهریورماه95/صص53-56

«ما از اوّلِ انقلاب دوگونه انقلابى داشتیم و انقلابیّون ما دوگونه نقش ایفا کردند. بعضى از انقلابیّون، انقلابیّونِ مثبت بودند؛ بعضى از انقلابیّون هم انقلابیّون منفى بودند. در اوایل انقلاب، انقلابىِ منفى به آن انقلابى‌اى مى‌گفتیم که از میدان کار و تلاش و حرکت، آنجایى که دردسرى داشت، عقب مى‌کشید. انقلابى بود، اما انقلابىِ وجاهت‌طلب و راحت‌خواه؛ انقلابى‌اى که مى‌گفت من مبارزه‌ام را قبل از انقلاب کرده‌ام، اکنون دیگر مى‌خواهم احترام شوم. بنابراین، چنین کسانى به میدان خطر و دردسر و آنجایى که چهار نفر آدم از انسان گله‌مند مى‌شوند، وارد نمى‌شدند.یک عدّه هم انقلابىِ مثبت بودند. حاضر بودند آبرویشان را هم خرج کنند. آنجایى که فکر مى‌کردند وجودشان مى‌تواند کمکى بکند، با همه‌ى وجود حاضر بودند. اگر جبهه بود، یک طور؛ اگر دانشگاه بود، یک طور؛ اگر میدان فرهنگى یا سیاسى بود، وارد میدان مى‌شدند. انقلابىِ منفى، خودش را از کار کنار مى‌گیرد؛ اما اگر یک‌وقت کارى هم به دستش افتاد، مثل آدم‌هایى که هیچ کارى در دستشان نیست، حالت منفى‌بافى و شکل اپوزیسیون به خودش مى‌گیرد؛ کأنّه در هیچ کارى مسئولیت ندارد! انقلابىِ مثبت حتّى اگر هیچ‌کاره هم باشد، خودش را مسئول‌ترین افراد مى‌داند و وارد میدان مى‌شود.

من مى‌خواهم به شما عرض کنم: عزیزان من! جوانان! انقلابىِ‌ مثبت باشید. دانشگاه باید انقلابیّون مثبت پرورش دهد؛ این ملت و این تاریخ به شما نیاز دارد»

بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ۱۳۷۹/۱۲/۰۹

نشست سياسي با عنوان «دستاوردهای ارزشمند انقلاب اسلامی» در مركز تخصصي تفسير و علوم قرآني نرجس خاتون سلام الله علیها  برگزار شد .

 حجت الاسلام و المسلمین محسن طالب پور، نماینده ولی فقیه در لشکر 8 نجف اشرف و کارشناس مسائل سیاسی سپاه گفت: اولین خواسته مردم کشور ما استقلال بود و امروزه کشور ما کاملاً مستقل می باشد حتی گاهی در معادلات جهانی نقش اول را بازی می کند. دومین خواسته ی ما آزادی بود؛ یعنی در رأی و نظرمان، خودمان همه کاره باشیم. قبل از انقلاب روحانیون هر حرف و حدیثی نمی توانستند بگویند، حتی در مسائل شرعی نمی توانستند فتوای همه مراجع از جمله امام خمینی را بیان کنند.

 کارشناس مسائل سیاسی افزود: نظام جمهوری اسلامی مبتنی بر اساس آموزه های اسلامی و دینی بود. از نکات مهم این است که قبل از انقلاب در بدنه جامعه، افراد خوب بودند ولی هر چه بالاتر می رفت بد می شدند. تاج الملوک (همسر رضا شاه) در خاطرات خود بیان می کند: من 60سال با این پدر و پسر زندگی کردم حتی یک بار ندیدم نماز بخوانند یا روزه بگیرند ولی هر شب شراب و تریاک اینها را خودم آماده می کردم.

حجت الاسلام طالب پور ادامه داد: یکی از مهم ترین شاخصه های حکومت پهلوی، دین ستیزی بود. هویدا ، نخست وزیر یک کشور شیعه ، بهایی بود، و 13 سال در رأس کار قرار داشت ،چهار وزیر اصلی دولت هویدا نیز بهایی بودند؛ وزرای آموزش و پرورش، علوم، کشاورزی و دفاع.

وی افزود: مهم ترین شاخصه انقلاب ما ، بُعد دینی اش بود. برخی می گویند: ما انقلاب کردیم ولی وضع اقتصادی ما بدتر شد. باید در جواب بگوییم: قبل از انقلاب شاید ارزانی بود ولی قدرت خرید نداشتند و در آمدی نبود.

کارشناس سیاسی يادآور شد: ما انقلاب نمودیم و دستاوردهایی هم به دست آوردیم و راهی را شروع کردیم که خیلی ها مثل آمریکایی ها، انگلیسی ها و شوروی ها نمی خواستند ما به اهداف بلند برسیم ، لذا از همان اوایل انقلاب، مانع تراشی کردند. استکبارجهانی برای جلوگیری از تثبیت انقلاب، جنگ نیمه سختی را شروع کرد. گام بعدی آنها سقوط انقلاب بود . صدام را تجهیز کردند تا یک هفته ای تهران را بگیرد. گام بعدی، جنگ نرم با هدف براندازی انقلاب .گفتند عوامل اصلی انقلاب، دین،رهبری و مردم هستند . بنابراین باید جایگاه دین و رهبری را تضعیف کنند تا اینکه مردم در ذهنشان این شبهه ایجاد شود که چرا انقلاب کردند، بنابراین از طریق ماهواره، اینترنت و … می خواهند دین را از ما بگیرند.

وی افزود: دستاوردهای ارزشمند در ابعاد انقلابی و دینی خیلی زیادی داریم، زیرا انقلابمان دینی بود. در بدنه جامعه اگر کسی می خواست نماز بخواند یا روزه بگیرد مشکلی نبود ولی در جامعه حجاب ممنوع بود پس مردم چون حکومت دینی می خواستند قیام کردند.

وی  در پایان اضافه کرد: ما باید به مردم بفهمانیم که ماهواره، اینترنت و … بهترین فرصت برای نفوذ معنوی و فکری مردم هست. مشکلات ، روند حرکت ما را کند کرده ولی هدف ما را از بین نبرده و با همت بیشتر این موانع را برطرف می کنیم.

مبارزه از قبل از سال 43 شروع شد؛ یعنی از سال 32 با كودتای 28 مرداد كه به وسیله‌ی آمریكائی‌ها در ایران انجام گرفت و حكومت دكتر مصدق را سرنگون كردند. مأموران آمریكائی - كه اسم و رسم و نام و خصوصیاتشان كاملاً مشخص است، همه هم آنها را میشناسند، كتابها هم در این زمینه نوشته شده - رسماً آمدند ایران، با چمدانهای پر از دلار، الواط و اوباش و اراذل و بعضی از سیاستمداران خودفروخته را تطمیع كردند و كودتای 28 مرداد سال 32 را در اینجا راه انداختند و حكومت مصدق را سرنگون كردند. جالب این است كه بدانید حكومت مصدق كه به وسیله‌ی آمریكائی‌ها سرنگون شد، هیچگونه خصومتی با آمریكائی‌ها نداشت. او در مقابله‌ی با انگلیسی‌ها ایستاده بود و به آمریكائی‌ها اعتماد كرده بود؛ امیدوار بود كه آمریكائی‌ها به او كمك كنند؛ با آنها روابط دوستانه‌ای داشت، به آنها اظهار علاقه میكرد، شاید اظهار كوچكی میكرد. با این دولت، آمریكائی‌ها این كار را كردند. اینجور نبود كه دولتی كه در تهران سر كار است، یك دولت ضد آمریكائی باشد؛ نه، با آنها دوست بود؛ اما منافع استكباری اقتضاء كرد، آمریكائی‌ها با انگلیسها همدست شدند، پولها را برداشتند آوردند اینجا و كار خود را كردند. عنصر اصلی كودتا در تهران، یك فرد آمریكائی بود؛ اسمش هم معلوم است، شخصش هم مشخص است، بنده هم كاملاً اطلاع دارم، در كتابها هم نوشته‌اند. بعد كه كودتا را به ثمر رساندند و شاه را كه فرار كرده بود، به اینجا برگرداندند، شدند همه‌كاره‌ی كشور؛ یعنی زمام اختیار كشور را در دست گرفت.
تقریباً ده سال از این قضیه گذشت، حادثه‌ی قیام مردم در پانزده خرداد و انقلاب اسلامی و مبارزات اسلامی و نهضت اسلامی پیش آمد. یعنی اینها ده سال فشار آوردند، كتك زدند، زندان كردند، اعدام كردند، هر كار خواستند در این كشور كردند؛ بالاخره یك انفجاری در ده سال بعد از این قضیه در خرداد 42 اتفاق افتاد. اینجا هم طرف قضیه اگرچه حكومت ظالم طاغوت و حكومت پهلوی بود، اما آمریكائی‌ها پشت سر این حكومت قرار داشتند؛ آنها بودند كه آن را تقویت میكردند و به وسیله‌ی او بر همه‌ی امور كشور ما مسلط شده بودند. این مبارزه ادامه پیدا كرد تا سال 43؛ آمریكائی‌ها ناگزیر شدند مستقیماً داخل مسائل بشوند. امام بزرگوار را در سال 43 تبعید كردند. اینجا هم به حسب ظاهر، آنها توانستند حرف خودشان را پیش ببرند و به خیال خودشان ملت ایران را مغلوب كنند؛ اما ملت ایران مغلوب نشد.
بعد از سال 43 كه حكومت مطلقه‌ی محمدرضا پهلوی به پشتیبانی آمریكائی‌ها در كشور هزاران فاجعه آفرید و آمریكائی‌ها هم هرچه توانستند، به غارت و چپاول و توسعه‌طلبی و تجاوز در ایران ادامه دادند؛ دهها هزار مستشارشان در ایران بردند، خوردند، پول گرفتند، شكنجه تعلیم دادند، هزاران جنایت در ایران كردند، بالاخره در سال 56 و دنباله‌اش سال 57 این حركت عظیم ملت ایران به رهبری امام بزرگوار شروع شد. این دفعه، این مبارزه دیگر مبارزه‌ای نبود كه امید پیروزی برای دشمن وجود داشته باشد. ملت ایستاد، مقاومت كرد، فداكاری كرد؛ مردانش، زنانش، حتّی دانش‌آموزانش در خیابانها كشته شدند؛ اما سرانجام در سال 1357 ملت ایران پیروز شد. یعنی در این مبارزه‌ی طولانی از سال 32 تا سال 57 - در طول مدت بیست و پنج سال مبارزه - بالاخره آن كه پیروز میدان شد، ملت ایران بود.

گردآوری شده توسط نویسنده وبلاگ

بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ 91/8/10

امام خمینی (ره) در زمان های گوناگونی علل قطع رابطه با آمریکا را بیان نمودند. یکی از مهم ترین آنها خوی چپاول گری و غارتگری دولت آمریکا»است که سبب شده جمهوری اسلامی ایران مظلوم واقع شود.

ایشان در این رابطه می فرمایند:

ملت شریف ایران، خبر قطع رابطه بین آمریکا و ایران را دریافت کردم. اگر کار‌تر در عمر خود یک کار کرده باشد که بتوان گفت به خیر و صلاح مظلوم است، همین قطع رابطه است. رابطه بین یک ملت به‌پا‌خاسته برای رهایی خود از چنگال چپاولگران بین‌المللی با یک چپاولگر عالم‌خوار همیشه به ضرر ملت مظلوم و به‌ نفع چپاولگر است. ما این قطع رابطه را به فال نیک می‌گیریم چون که این قطع رابطه دلیلی بر قطع امید دولت آمریکا از ایران است.1

خوی خصمانه آمریکا نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران

از دیگر دلایلی که امام برای قطع رابطه آمریکا می کنند، خوی خصمانه و دشمنی آمریکا با ملت ایران است:

روابط ما با آمريكا و همچنين با ساير كشورهاي جهان بر اساس احترام متقابل خواهد بود ما براي آمريكا حق تعيين سرنوشت خودمان را قاء ل نخواهيم بود آنچه تا به حال دولت هاي گذشته درآمريكا و اكنون دولت آقاي كارتر انجام داد ومي دهد، نشان مي دهد كه هنوز به تمام وسايل متوسل مي شوند كه اين سلطنت را براي تامين منافع خودشان حفظ كنند و لذا هنوز حالت خصمانه نسبت به نهضت اسلامي كنوني دارند، تا وضع به اين منوال است نظر ما نيز نسبت به سياست آمريكا، نظري منفي است.2

عدم پذیرش ذلت

ما اگر چنانچه بخواهیم اسلام را پیش ببریم دیگر نباید نوکر باشیم. اگر نوکر نباشیم رابطه‌اش را با ما قطع مى‌کند، ما از خدا مى‌خواهیم که رابطه قطع بشود. ما ذلت را نخواهیم پذیرفت براى خاطر اینکه یک رابطه با یک ابرقدرت داشته باشیم. شرافتى نیست رابطه داشتن با امثال امریکا، دولت امریکا یک شرافت انسانى مع الاسف الان ندارد که ما بخواهیم به واسطه آن شرافت انسانى‌اش با آن رابطه داشته باشیم. دولت امریکا این است که دارید مى‌بینید که مظلوم را دارد در هر جا پیدا مى‌کند پوست مى‌کند، هر جا بتواند مى‌رود و بمب سرشان مى‌ریزد، هر چه بتواند ذخائر ملت‌ها را مى‌برد، ما بخواهیم روابط با اینها داشته باشیم؟ بهتر این است که ما با اینها روابط نداشته باشیم، بهتر این است با آنهائى که مى‌خواهند ما را بچاپند رابطه نداشته باشیم تا یک وقتى که به خود بیایند و بفهمند شرق هم هست در عالم.3

شکوفا شدن استعدادها

ما استقبال می‏کنیم یک همچون انزوایی را که ما را وادار می‏کند که خودمان به فکر خودمان بیفتیم. وقتی این انزوا نباشد، ما متکل به غیریم … ملتی که منزوی بشود، می‏تواند ترقی کند، مترقی می‏شود…. تا منزوی نشوید، نمی‏توانید مستقل بشوید.»

گردآوری شده توسط نویسنده وبلاگ

1.صحیفه نور،ج12،ص40

 2.همان،ص8

3.همان،ج11،ص35

تشکیلاتی بودن

ما اعتقادمان این است که بهترین راهی و برترین حربه ای که می تواند راه ها را باز کند و هدایت الهی را و هدایت انقلابی را در ذهن ها و جان ها بنشاند و به میوه بیاورد، مثمر بکند؛ یک تشکیلات است.(61/9/18)

تشکیلات یکی از فرائض هر گروه مردمی است که هدفی را دنبال می کنند. تشکیلات یعنی نظم، یعنی تقسیم وظایف، یعنی ارتباط و اتصال، و زنجیره ای کار کردن؛ این معنای تشکیلات است.(60/11/27)

گرایش انقلابی و حرکت اسلامی چیزی نیست که بدون یک مدیریت و هدایت صحیح و دقیق و حساب شده تضمین بشود. (75/9/20)

زمان‌بندی مناسب

باید با مشخص کردن عیب‌ها و مشکلات و بررسی علل و عوامل آن‌ها به برنامه‌ریزی زمان‌بندی شده برای رفع مشکلات و دست‌یابی به اهداف و آرمان‌ها همت گماشت. (86/9/17)

پرورش نیروی انقلابی

امام در بیانیه‌ای فرمودند: «فتح الفتوح انقلاب اسلامی ساختن جوانانی از این قبیل است.» واقعا فتح الفتوح، یعنی ساختن انسان صالح.

در نگرش به عرصه فرهنگی کشور، ما باید به تربیت نیروی انسانی توجه کنیم. برای یک کشور، نیروی انسانی همه چیز است. ما اگر نیروی انسانی نداشته باشیم، هیچ چیز نداریم. (68/9/21)

جذب نیرو

از ابتدا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شد، بایستی دفتر گزینش دایر می‌کرد و به سراغ کسانی که اهل نویسندگی، شعر، فیلم سازی، موسیقی حلال و دیگر رشته‌های هنری بودند، می‌رفت. (73/4/22)

بیانات مقام معظم رهبری ^{مد ظله العالی}

گردآوری شده توسط نویسنده وبلاگ

اگر در میانه راه هستید و گاهی برای ادامه مسیر دچار تردید می شوید و اگر دوست دارید این جبهه را تقویت کنید و دوستانتان را برای انجام کار فرهنگی “مربی محور و مسجد مدار” ترغیب نمایید ، پاسخ به این سوال مهم و اساسی را حتما به خاطر بسپارید و بارها در ذهنتان مرور کنید.
اول:
برخلاف بسیاری از درد های بشر “درد دین” داشتن از معدود درد هاییست که به انسان آرامش روانی و لذت معنوی می بخشد. درد دین داشتن از جمله دردهای مسری و واگیر دار است پس اگر طبق روال و در مسیر درست دنبال شود اول از همه ، اعضای خانواده را گرفتار می کند.
وقتی کسی کار فرهنگی کند ، فضای خانه و خانواده او از معنویت آن نور می گیرد، هدف ها متعالی می شود ، همسر همسنگر می شود و فرزند رزمنده جبهه فرهنگی و ادامه دهنده راه پدر و مادر.
هر کس بیشتر در این جبهه ثابت قدم بماند در تربیت فرزندان صالح موفق تر خواهد بود و چه بسیارند کسانی که از کم کاری در این عرصه خسارت های جبران ناپذیری دیده اند.

دوم:
یک بار امام راحل رحمت الله علیه در دیدار با دبیران پرورشی توصیه ای بدین مضمون فرمودند که فکر نکنید این دانش آموز ده ، یازده ساله پسر فلان کشاورز یا مغازه دار و آسیابان روستاست بلکه تصور کنید این نوجوان وکیل آینده ، وزیر آینده و یا فلان مسئول خواهد بود.
حالا ما از وزیر و وکیل شدن افراد هم که بگذریم و در سطوح پایین تر به موضوع نگاه کنیم کمک به تربیت دینی جوان و نوجوانان این مرز و بوم ، کمک به تربیت شهروندان آینده جامعه و همسایگان دیوار به دیوار خود ماست.
آیا تا بحال از صدای بلند نوار ترانه خانه همسایه و یا فساد و بی بند و باری اطرافتان ناراحت نشده اید؟ یادتان باشد که ناراحتی در این باره به تنهایی مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه باید تصمیم بگیرید از همین امروز برای فردای خود و فرزندانتان هماسایگان خوبی تربیت کنید.
سوم:
حتما شنیده اید خیلی از بزرگترها که امروز از نمازگزاران جدی و پروپا قرص مساجد هستند ، مسجدی شدن خود را مدیون پدربزرگ یا مادربزرگ پیرشان می دانند که در کودکی دست آنها را می گرفت و با خود به نماز جماعت می برد.
کار فرهنگی یعنی همین ؛ به همین سادگی
فراموش نکنید تربیت دینی در فضای غیر رسمی مفید تر و اثر گذارتر است پس تا فرصت هست درست مثل مادربزرگ ها و پدر بزرگ ها به تجارت پر سودی دست بزنید که تا قیام قیامت خوشه چین ثمرات بی مثالش باشید.
چهارم:
در آموزه های دینی خطاب به ائمه اطهار علیهم السلام می گوییم: “اشهدانک جاهدت فی الله حق جهاده” آیا تا به حال فکر کرده اید معنای این جمله چیست؟
یعنی :شهادت می دهم به درستیکه شما حق جهاد در راه خدا را به جا آورده اید.
و حتما یادتان هست که بارها در زیارت نامه ها ، به امامان معصوم علیهم السلام خطاب کرده اید که ای بزرگواران: “داعی الی الله” ، “داعی الی سبیلک” و “داعی الی دینک” هستند، یعنی آنها دعوت کننده به خدا، راه خدا و دین خدا هستند.
دوستی می گفت: گسترده شدن سفره روزی بی کران هدایت عاشورا و بساط کربلا که کار امام حسین علیه السلام و یارانش بوده، ما برای کمک به این جبهه چه کار کرده ایم؟
اصولا قرار نیست داعی الی الله بودن امامان معصوم علیهم السلام را آن دنیا پای ما بنویسند بلکه ما نیز موظفیم کاری کنیم که نکند در حق “جهاد در راه خدا” کوتاهی کرده باشیم.
پنجم:
قبل از انقلاب برای تربیت دینی فرزندان به حاکمیت و دستگاه های آموزشی و حتی مدارس امیدی نبود و هر کس دلش می سوخت خودش کاری می کرد. مسجد،هیات و تکیه محل ; کانون اصلی تربیت جوانان و نوجوانان محسوب می شدند و نتیجه آن شد که نسل انقلاب و دفاع مقدس رشد کردند و تربیت شدند.
اما کم کم دچار روزمرگی و تکرار شدیم ، از عمق به سطح آمدیم و رسالت های تربیت دینی فرزندانمان را به عهده مسولان دستگاه ها و ارگان های حاکمیتی گذاشتیم و از قضا کمی دچار خسران شدیم.
به تدریج فرهنگسراها رقیب مساجد شدند و معلم و عموها و خاله های تلویزیون و کاپیتان تیم ورزشی جای مربی را گرفت .
کار فرهنگی یعنی تربیت نسلی مشابه نسل اول انقلاب و رزمندگان دوران دفاع مقدس.

ادامه »