26 رجب سالروز در گذشت حضرت ابوطالب عموی گرامی پیامبر اکرم

روایت شده، ابوطالب، امانتدار وصیت ها و آثار انبیاء بود و آن ها را به پیامبر (صلی الله علیه وآله) تحویل داد. پدر پیامبر اسلام، عبدالله بن عبدالمطلب قبل از ولادت ایشان از دنیا رفت و رسول خدا از کودکی تحت سرپرستی جدش عبدالمطلب بود و وقتی که پیامبر (صلی الله علیه وآله) هشت ساله شد عبدالمطلب نیز در سن 102 سالگی از دنیا رفت. عبدالمطلب ابوطالب را برای سرپرستی آن حضرت انتخاب نمود، چون ابوطالب در میان عموهای آن حضرت مهربان تر از دیگران نسبت به ایشان بود. ابوطالب درباره پیامبر (صلی الله علیه وآله) چنان محبت می کرد که درباره هیچ یک از فرزندان خود تا آن درجه ابراز محبت نمی کرد.

ابوطالب به خوبی از پیامبر بزرگوار اسلام حمایت کرد و در مقابل یهود که دشمن سرسخت وی بود و در مقابل برخی از بستگانش و برخی از عرب که نسبت به مقام وی حسد می ورزیدند، ایستادگی کرد و از او پشتیبانی نمود.

در عظمت پشتیبانی او از پیامبر (صلی الله علیه وآله) همین بس که پس از وفات ابوطالب به پیامبر (صلی الله علیه وآله) الهام شد اکنون که یاور و پشتیبان تو از دنیا رفت، از مکه خارج شو.

حمایت او از پیامبر (صلی الله علیه وآله) و اسلام به حدی بود که هرگز نمی توان آن را با علایق و پیوندهای خویشاوندی و تعصبات قبیله ای تفسیر کرد. او کاملا آماده بود از موقعیت خود در میان قوم دست بردارد و در دشمنی با خویشاوندان، مردم شهر و بلکه همه دنیا قرار گیرد و حتی به خاطر پیامبر(صلی الله علیه وآله) از شهر و دیارش تبعید شود در انزوای سیاسی و اجتماعی قرار گیرد. نمونه مهم آن داستان شعب ابی طالب است که وی سه سال آوارگی و زندگی در کنار رسول خدا را به ریاست بر قریش ترجیح داد.

ابوطالب برای حفظ پیامبر اسلام مجبور بود با کفار مکه موافقت نموده و به هم کیشی با ایشان تظاهر نماید، زیرا در غیر این صورت، ابوطالب هم مانند شخص پیامبر(صلی الله علیه وآله) مورد حمله و اذیت و آزار واقع می شد.