بعضی از مردان از مشورت با زنان خود داری کرده وعمل خود را بابعضی از روایات بدون توجه به سند یا تفسیر روایت توجیه می کنند که به بررسی بعضی از آنها در قرآن وروایات می پردازیم.

“آیات مربوط به مشورت، عام است و مشورت با همگان را دربرمی گیرد. آیه‌ی «امر هم شوری بین‌ها» مشورت زنان و مردان با زنان و مردان و آیه‌ی «شاورهم فی الامر»، مشورت پیامبر با زنان و مردان را بیان می‌کند. دو آیه دیگر نیز وجود دارد که به‌طور خاص به مشورت با زنان اشاره‌کرده است. این دو آیه عبارت‌اند از:

الف) «فإنْ أَرادا فِصالاً عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُر فَلاجُناحَ عَلَیهِما» ( بقره، 233)

پس اگر [پدر و مادر] با رضایت و مشورت با یکدیگر اراده‌ی جدایی کردند،هر دو را رواست.

این آیه، مشورت مردان با زنان را کاری پسندیده دانسته و موضوع آن نیز امری خانوادگی است. برخی مفسران، مقصود این آیه را مشورت زن و شوهر درباره‌ی طلاق و جدایی از یکدیگر و برخی دیگر مقصود را مشورت پدر و مادر درباره‌ی نگهداری و شیردهی (حضانت و رضاع) فرزند پس از طلاق، عنوان کرده‌اند.

ب)«إنْ کُنَّ أَولاتِ حَمْلٍ فَانْفِقوا عَلَیهِنَّ حَتی یضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَکُم فَأتوهُنَّ أجورَهُنَّ وأتَمِروا بَینَکُم بِمَعروفٍ …. »(طلاق، 6.)

نفقه‌ی همسران خود را که [مطلقه] و باردار هستند، تا زمان زایمان بپردازید و اگر به فرزند شیر می‌دهند،مزد آنان را نیز بپردازید و با یکدیگر به شایستگی مشورت کنید.

خداوند در این آیه به زنان وشوهران دستور داده است در امور خانوادگی با یکدیگر مشورت کنند.

افزون بر این دو ایه که به لزوم مشورت با زنان در امور خانوادگی دلالت می‌کند، آیه‌ی 71 سوره‌ی توبه می‌گوید هرگاه در امور گوناگون زندگی، نظر مشورتی زنان، امربه‌معروف یا نهی از منکر را در برداشت، پیروی از رأی آنان بر مردان واجب است. خداوند در این آیه فرموده است:

«وَالمُؤْمِنونَ وَ المُؤْمِناتِ بعضهم اولیاء بَعضٍ یأمرون بِالمَعروفِ وَ ینْهونَ عَنِ المُنْکَرِ.»

مردان وزنان باایمان، برخی ولی برخی دیگرند و یکدیگر ر به کارهای نیک و پسندیده رهنمون می‌شوند و از کردارهای ناپسند بازمی‌دارند.

قسمتی از پایان نامه خانم زهره صلاحیان (طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان: نقش دولت اسلامی در حمایت از بنیان خانواده در فقه امامیه وحقوق جمهوری اسلامی