تأمين زندگي مي تواند زمينة آرامش را فراهم كند، چنان كه از رسول خدا(ص) نقل است: “همانا نفس آدمي هنگامي كه مايحتاج زندگي اش تأمين شد آرام مي گيرد".[1] ولي رفاه و تأمين زندگي علت تامه براي آرامش نيست، بلكه در مواردي اگر با علل ديگر مانند ياد خدا و دوري از حرص و دنيا طلبي نباشد،‌ منشأ اضطراب و نگراني خواهد شد. امام علي(ع) مي فرمايد:‌"هر كس به آن چه به او رسيده اكتفا نمايد،‌ به آسودگي و شادكامي خود نظم بخشيده و در وسعت و آسايش فرود مي آيد. رغبت به دنيا كليد سخت ترين رنج و مركب گرفتاري است".[2]
قرآن مجيد، آرامش حقيقي را در گرو ياد خدا مي داند: ” ألا بذكر الله تطمئن القلوب؛ دل آرام گيرد به ياد خدا".[3]
بديهي است منظور از ذكر خدا،‌ صرف ذكر زباني نيست بلكه منظور ذكر دل است؛ يعني همواره بايد به ياد خدا بودن و در همة‌ امور به او فكر كردن. البته اگر كسي در عين رفاه ياد خدا را فراموش نكند و به غفلت مبتلا نشود و به وظيفة انساني و اسلامي خود عمل كند و از دنيا طلبي و حرص و تعلقات مادي خود را برهاند، مي تواند از كيمياي آرامش برخوردار باشد.
قرآن مجيد مي فرمايد: “كساني كه ايمان آوردند و ايمان خود را به ظلم نيالودند،‌ در آرامش و امنيت اند".[4]
معروف است كه وقتي توانگري با درويشي به سفر رفتند،‌ توانگر چند دينار همراه داشت و درويش جز پوشاكي كه بر تن داشت و سفرة‌ ناني كه به كمر بسته بود، چيزي نداشت. شب بر سر چاهي رسيدند و لقمة‌ ناني خورده، خوابيدند. توانگر تا به صبح از ترس آن كه مبادا دزد بيايد و دينارها را ببرد،‌ خواب نرفت، ولي درويش با خيالي آسوده خوابيد. امام علي(ع) مي فرمايد:‌ ” المال داعية التعب و مطية النصب؛ مال رنج آور و مركبي براي ناراحتي ها است".[5]
رسول خدا(ص) مي فرمايد: “رغبت به دنيا اندوه و غم را افزون سازد و زهد و بي اعتنايي به آن، جان و تن را آسوده گرداند".[6]
سعدي مي گويد:
اگــر دنيـــا نباشـــد دردمنـــديم                                       اگر باشد به مهرش پاي بنديم
بلايـي زيـن جهان آشوب تر نيست                                      كـه رنج خاطر است أرهت ور نيست

دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ
[1] الكافي، ج 5، ص 89.
[2] نهج البلاغه، فيض الاسلام، قصار 363.
[3] رعد (13) آية‌ 28.
[4] انعام (6) آية‌ 82.
[5] غررالحكم، ج 1، ص 378.
[6] بحارالانوار، ج 70، ص 120