صبر یکی از عوامل سعادت می باشد و در مکتب اسلامی عالی ترین نوع صبر آن صبری است که انسان به هنگام فراهم آمدن وسایل عصیان وگناه از خود نشان دهد و از گناهی که به ظاهر لذت بخش است چشم بپوشد و نوع دیگر صبر در مقابل نعمت ها و شهوات است، مثل زیاد شدن اموال، رسیدن به جاه و مقام و مهیا شدن وسایل خوش گذرانی، که اگر انسان در چنین موقعیتی سرکشی نماید وعنان از کف بدهد به عذاب دچار خواهد شد. صبر از بیهوده گویی را رستگاری و نجات می خوانند و آن را در حالت کلی همان پیروزی انسان می دانند.[1]

خداوند در قرآن کریم می فرماید:

«یَا أَیُّهَا الَّذینَ ءَامَنوُا آصبِرُوا وَ صَابِرُوا وَ رَابِطُوا و آتَّقُوا اللهَ لَعَلَّکُم تُفلِحوُن»[2]

«ای اهل ایمان (در کار دین) صبور باشید و یکدیگر را به صبر ومقاومت سفارش کنید و مهیا و  مراقب کار دشمن بوده و خدا ترس باشید، باشد که فیروز و رستگار گردید».

[1]  ثریا برزگر، راه های پرورش ایمان در قرآن و سنت، صص 108-110
[2]  سوره آل عمران، آیه200

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه