زينب (سلام الله علیها) متكايي براي حسين (علیه السلام ) گذاشت ، و آن حضرت با خواهر خود آهسته به سخن پرداختند و زماني كه صداي زينب به خاطر بي سرپرستي فرداي بانوان به گريه بلند شد، حسين (علیه السلام ) او را دلداري داد. بعد زينب ادامه داد: برادرم ! آيا براي وفاداري و مقاومت لازم فردا، اصحاب را كاملا امتحان كرده اي كه مبادا فردا تو را تنها بگذارند؟

حسين (علیه السلام ) فرمود: بلي آنان را بارها آزمايش كرده ام ، و تا زنده هستند از من و بانوان و اطفال حمايت و حفاظت خواهند كرد! بعد حسين (علیه السلام ) از خيمه زينب بيرون آمد، و به خيمه حبيب بن مظاهر رفت و مشاهده كردم كه حبيب براي اطمينان خاطر و دلداري زينب ، مطلب را با ساير ياران در ميان گذاشت و آنان سرهاي خود را برهنه كردند و قبضه شمشيرها را در دست فشردند و براي حفاظت از بانوان و ناموس پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم ) كه زينب (سلام الله علیها) روي آن حساسيت فوق العاده داشت . با اداي سوگند، براي چندمين بار اعلام وفاداري كردند.(1)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص72

1- مقتل الحسين ، مقرم ، ص 266.

امام باقر عليه ‏السلام :
كانَ أثَرُ السُّجُودِ فِي جَميعِ مَواضِعِ سُجُودِهِ فَسُمِّىَ السَجّادُ لِذلِكَ
اثر سجده در تمام مواضع هفت گانه سجده او نمايان بود ؛ از اين جهت «سجّاد» ناميده شد

بحار الأنوار ، ج 46 ، ص 6

امام صادق عليه‏ السلام :
يُنادِي مُنادٍ يَومَ القيامَةِ أينَ زَينُ العابِدينَ؟ فَكَأنّي أنظُرُ إلى عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه‏السلام يَخطُرُ بَينَ الصُّفُوفِ
روز قيامت منادى ندا مى‏دهد : «زيور عبادت كنندگان كجاست؟» گويا على بن‏حسين عليه‏السلام را مى‏بينم كه ميان صف‏ها با ابّهت گام بر مى‏داد

ميزان الحكمه ، ح 1131

امام باقر عليه‏ السلام :
كانَ يُصَلّي صَلاةَ مُوَدِّعٍ يَرى أنَّهُ لايُصَلِّي بَعدَها أبَدَا
امام سجّاد عليه‏السلام مانند كسى كه آخرين نماز خود را به جاى مى‏آورد ، نماز مى‏گزارد. او چنين مى ديد كه پس از آن هيچ‏گاه نماز نمى‏گزارد

بحار الأنوار ، ج 46 ، ص 79

شهادت امام زین العابدین، سیدالساجدین علیه السلام تسلیت باد

حسين (علیه السلام ) در آن هنگام در پيش خيمه خود نشسته و تكيه به شمشير داده و سر مبارك بر روي زانو قرار داده و به خواب رفته بود.

زينب (سلام الله علیها ) كه صداي همهمه اسبان و لشكريان را شنيد، نزديك برادرش آمده و عرضه داشت : اي برادر! آيا صداهاي مخالفان را نمي شنوي كه اينك به طرف خيام نزديك مي شوند.

حسين (علیه السلام) سر برداشت ، فرمود: هم اكنون رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم ) را در خواب ديدم كه فرمود: حسين جان بدين زودي بر ما وارد خواهي شد.

زينب (سلام الله علیها ) كه اين سخن دلخراش را شنيد، سيلي به صورت زد و اظهار دردمندي و بيچارگي نمود. حضرت او را دلداري داده و امر به آرامش فرمود.1

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص71

(1)كتاب الارشاد ص 440

از حضرت زينب (سلام الله علیها ) نقل شده فرمود: در شب عاشورا، نصف شب به خيمه برادرم حضرت عباس (علیه السلام ) رفتم ديدم جوانان بني هاشم به دور او حلقه زده اند و او مانند شير ضرغام با آنها سخن مي گويد و به آنها مي فرمايد: ((اي برادرانم و اي پسر عموهايم ! فردا هنگامي كه جنگ شروع شد، نخستين كساني كه به ميدان رزم مي شتابد، شما باشيد، تا مردم نگويند: بني هاشم جمعي را براي ياري خواستند، ولي زندگي خود را بر مرگ ديگران ترجيح دادند…)).

جوانان بي هاشم پاسخ دادند: ((ما مطيع فرمان تو مي باشيم )).

حضرت زينب (سلام الله علیها ) مي گويد: از آنجا به خيمه ((حبيب بن مظاهر)) رفتم ديدم با ياران (غيربني هاشم ) جلسه مذاكره تشكيل داده و به آنها مي گويد: ((فردا وقتي كه جنگ شد، پيشقدم شويد و نخست به ميدان برويد، و نگذاريد كه يك نفر از بني هاشم ، قبل از شما به ميدان برود، زيرا كه بني هاشم ، سادات و بزرگان ما مي باشند…))

اصحاب گفتند: ((سخن تو درست است )) و به آن وفا كردند.(1)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص70

(1)كبريت الاحمر، ص 479

روز هفتم غمي ديگر بر غمهاي زينب (سلام الله علیها ) افزوده گشت . فرماني از ابن زياد رسيد كه نگذاريد حسين و اصحاب او از آب استفاده كنند، و بدين طريق تشنگي ياران به ويژه فرزندان و كودكان دل زينب (سلام الله علیها ) را به درد مي آورد.

هر چند در اين فرصت گاه و بي گاه ابوالفضل و علي اكبر (علیه السلام ) در كنار ساير ياران امام حسين (علیه السلام ) مقدار كمي آب تهيه مي كردند، و صفوف فشرده دشمن را به عقب مي راندند، ولي جوابگوي نياز شديد تشنگي و مشكلات همه ياران و عزيزان نبود؛ آن هم در هواي گرم تابستان كربلا.

سكينه دختر امام حسين (علیه السلام) مي گويد: صبر كن . چگونه صبر كند بچه شير خواره اي كه دوام صبر ندارد؟!(1)

(1)كبريت الاحمر، ص 479.

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص69

حضرت زينب كبري (سلام الله علیها ) از سوم شعبان سال 60 هجري در مكه بود. چون سربازان يزيد مي خواستند در مكه و در حرم امن الهي امام حسين (علیه السلام ) را مخفيانه بكشند، لذا امام روز ((ترويه )) كه روز هشتم ذي الحجه است ، مكه را به سوي عراق ترك كرد. زينب (سلام الله علیها ) نيز در اين كاروان حضور داشت .

ابن عباس گفت : يا حسين ! اگر خود مجبور به رفتن هستي ، زنان را با خود همراه مبر.

زينب (سلام الله علیها ) چون اين سخن را شنيد، سر از كجاوه بيرون كرد و گفت : ابن عباس ! مي خواهي مرا از برادرم حسين جدا كني ؟! هرگز.(1)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص68

1- سيماي زينب كبري ، ص 116

فزوني سپاه دشمن و نيروي اندك محدود برادر بيش از همه ، قلب زينب (سلام الله علیها ) را آماج دردها و غصه هاي فراوان مي كرد، و بدين جهت چون روز ششم محرم حبيب بن مظاهر به ياري حسين (علیه السلام ) به كربلا آمد، و دختر اميرالمؤ منين (سلام الله علیها ) از اين فداكاري باخبر گشت ، به حبيب پيغام سلام داد.(1)

چون اين پيغام به حبيب رسيد، بر روي خاك كربلا نشست و مشتي از آن برداشته بر سرو صورت خويش ريخت و گفت : خاكم به سر! سختي كار زينب به جايي رسيده است كه به مثل من سلام مي رساند!!(2)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص67

(1)سلام مرا به حبيب برسانيد. (فرسان الهيجاء؛ ج 1، ص 92)
(2)سيماي زينب كبري ، ص 89