در یک تقسیم‌بندی اسرائیلیات به چند دسته تقسیم شده‌اند:

1) تقسیم به صحیح، ضعیف و موضوع

2) تقسیم به مواردی که موافق یا مخالف شریعت است و یا شریعت در مقابل انها سکوت کرده است.

3) تقسیم به مواردی که مربوط به عقاید یا احکام یا مواعظ و حوادث و پندهاست[1] که به عبارت ساده‌تر می‌توان گفت این روایات یا مقبول است یا مردود و یا مشکوک. دکتر ابوشبهه این روایات را به موافق و مخالف با شرع و یا سکوت عنه تقسیم می‌کند.[2]

آیت‌الله معرفت پس از توضیح کامل در این مورد می‌گوید: «ما بر تمام منقولاتی که از اهل کتاب روایت شده و به تفسیر قرآن یا تاریخ انبیاء مربوط می‌شود خط بطلان می‌کشیم زیرا این منقولات به طور شفاهی نقل شده و مستند به نص کتابی قابل اعتماد نبوده… و آنهایی نیز که از سوی برخی کتب نقل شده[3] اعتباری به آنها نیست.»[4]

قسمتی از پایان نامه خانم شهبازی طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها

2- محمدهادی، معرفت، تفسیر و مفسران، همان، ج2، ص120 – محمدحسین، ذهبی، الاسرائیلیات و اثرها فی کتب تفسیر، ص41-35 – محمد، ابوشهبه، الاسرائیلیات و الموضوعات فی کتب التفسیر، الطبعةالرابعة، قاهره، مکتبة السنة، 1408ﻫ.، ص107-106
[2]- محمد، ابوشهبه، همان کتاب، ص114-106؛ محمدهادی، معرفت، تفسیر و مفسران، همان، ج2، ص121
[3]- توضیح آن در بخشهای بعد خواهد آمد. (مصنف)
[4]- محمدهادی، معرفت، تفسیر و مفسران، همان، ج2، ص124-123