واژه غلو از ماده غَلَا- یَغلُو- غُلُواً و غَلاة جمعش غُلاةٌ به معنای تجاوز از حد و افراط و زیاده انگاری است. در زبان عربی به شیء گران‌قیمت نیز غالی گویند.[1] خداوند متعال می‌فرماید: «يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلا الْحَقَّ»[2] اى اهل كتاب (اى مسيحيان) در دين خود غلوّ نكنيد و بر خداوند جز گفتار حق و حقيقت مگوييد. که از غلو در دین  و تجاوز از حد در موردعیسی مسیح ‌g نهی می‌فرماید. هم‌ چنین در آیه «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»‌[3] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، بر خدا و فرستاده او تقدم نجوييد (در احكام دينى پيش از شنيدن از آنها رأى ندهيد و در امور ولايى و قضايى جلوتر از آنها حكم نكنيد)، و از خدا پروا كنيد، كه خدا شنوا و داناست. به این مطلب اشاره دارد، زیرا پیشی گرفتن از خدا و رسول نیز از موارد غلو است.

قسمتی از پایان نامه خانم شهبازی طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها
[1]- ابراهیم، مصطفی و حامد، عبدالقادر، همان کتاب، ص660 – لوئیس، معلوف، المنجد فی اللغة، الطبعة الخامسة و الثلاثون، بیروت، دارالمشرق، 1996م.، ص558
[2]- سوره نساء(4) آیه 171
[3]- سوره حجرات(49) آیه 1