در كمين «فرصت»ها

هست حق را نفحاتى دلجوى

كه كند سوى بشر، گه گه روى

بوَد از نفحه حق در ايّام

ماه مهمانى حق، ماه صيام

رمضان ماه خداوند بود

ماه آزادى و پيوند بود

ماه عشق است و خلوص و ايمان

ماه وحى است و نزول قرآن

موسم ناله و نجوا باشد

ماه بيدارى دلها باشد

هركه بيناتر و هشيارتر است

گوهر وقت، نگهدارتر است

فرصت از دست، گريزان باشد

راه، چون برق، شتابان باشد

سايه ابر بود فرصت ها

سايه باقى نبود، در يك جا[1]
[1] ـ بهجتى شفق سرود سحر، ص 135.

منبع : سيناي نياز ؛ جواد محدثي