امام جواد عليه السلام همواره احوال پرس بيماران و بي نوايان بود. نوشته اند:

روزی یکی از شاگردان امام جواد علیه السلام بیمار شد و دیگر امیدی به زنده ماندنش نبود. آن حضرت علیه السلام با عده ای از اصحاب به عیادت او رفتند. زمانی که شاگرد اظهار ترس از مرگ کردند، امام جواد علیه السلام فرمود: «ای بنده خدا! تو که از مرگ می ترسی، از این روست که نمی دانی مرگ چیست. اگر بدنت آلوده به چرک باشد و موجب زخم های پوستی بدن گردد و ناراحت شوی و بدانی که تنها راه، حمام کردن است، آیا میل داری که به حمام بروی یا میل نداری؟» بیمار گفت: البته دوست دارم که هر چه زودتر به حمام بروم و خود را از همه ناپاکی ها و آلودگی ها پاک کنم. امام جواد علیه السلام فرمود: «مرگ برای مؤمن، همان حمام است و آن آخرین منزلگاه و مرحله شست وشو و پاکسازی از آلودگی های گناه می باشد. بنابراین، اگر به سوی مرگ رفتی، در حقیقت از همه اندوه ها و رنج ها رهیده ای و به سوی شادی رو آورده ای. پس هیچ غمی به خود راه نده».

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص23