ایمان به حتمیت ظهور منجی عالم درفکر عموم انسانها وجود دارد،منشأ این فکر یک رشته اصول قوی ومتین است که از سرشت وفطرت اصیل انسانی سر چشمه گرفته است ،زیرا بشر فطرتا طالب رسیدن به کمال در تمام زمینه های مربوط به خود است واو می داند که این کمال ، تنها در سایه حکومت عدل توحیدی تحقق می یابد.

شهید صدر رحمه الله می فرماید: « اعتقاد به مهدی علیه السلام تنها نشانه یک باور اسلامی با رنگ خاص دینی نیست ، بلکه افزون بران ، عنوانی است برخواسته ها وارزوهای همه انسانها با کیش ها ومذاهب گوناگون، ونیز بازده الهام فطری مردم است که با همه اختلاف هایشان در عقیده ومذهتب در یافته اند که برای انسانیت در روی زمین،روز موعودی خواهد بود که با فرا رسیدن ان ،هدف نهایی ومقصد بزرگ رسالت های اسمانی تحقق می یابد…».

برهان فطرت را با بیانهای مختلف می توان تبیین نمود:

بیان اول:

الف. انسان در درون خود میل به حکومت عدل جهانی توحیدی را احساس می کند.
ب. این حکومت باید موجود شود،زیرا میل وکشش درونی از امور ذات الاضافه است که بدون مضاف الیه امکان پذیر نیست .
ج. مصداق کامل ان حکومت حضرت مهدی علیه السلام است .
نتیجه : حکومت عدل جهانی ضرورت دارد.

بیان دوم:

الف. انسان با قطع امید از وضعیت موجود جهان احساس نوعی امید به حکومتی برتر دارد.
ب. وجود چنین امیدی دلیل بر تحقق ان در عالم خواهد بود .
نتیجه : حکومت عدل جهانی ضرورت دارد .

بیان سوم:

الف . انسان فطرتا از ظلم متنفر است .
ب. انسان انچه را که از او متنفر است طبیعتا نابودی ان را خوش دارد.
ج. بشر ،خود به تنهایی قادر بر این عمل نیست .
نتیجه : برپایی حکومتی که در ان اثری از ظلم نباشد ضرورت دارد.