آياتي که امام حسين (ع) در مسير راه به آن استناد فرمودند:
آيه اوّل: همين که نماينده يزيد در مدينه (مروان) تصميم گرفت که از امام حسين (ع) براي يزيد بيعت بگيرد، امام فرمود: «ويلک يا مروان فانّک رجس» واي برتو، تو پليد هستي و ما خانواده اي هستيم که خداوند در شأن ما فرموده است
(33) الأحزاب : 33
و در خانه هاى خود بمانيد، و همچون دوران جاهليّت نخستين(در ميان مردم) ظاهر نشويد، و نماز را برپا داريد، و زكات را بپردازيد، و خدا و رسولش را اطاعت كنيد؛ خداوند فقط مىخواهد پليدى و گناه را از شما اهل بيت دور كند و كاملاً شما را پاك سازد. (33)
آيه دوّم: امام حسين (ع) در پايان وصيت نامه اي که قبل از حرکت به کربلا نوشتند، به اين آيه استناد کردند:
(11) هود : 88
گفت: )( حضرت شعیب) «اى قوم! به من بگوييد، هر گاه من دليل آشكارى از پروردگارم داشته باشم، و رزق(و موهبت) خوبى به من داده باشد، (آيا مىتوانم بر خلاف فرمان او رفتار كنم؟!) من هرگز نمىخواهم چيزى كه شما را از آن باز مىدارم، خودم مرتكب شوم! من جز اصلاح-تا آنجا كه توانايى دارم- بازمىگردم! (88)
شرح امام صادق علیه السلام :
حضرت فرمود كه هر گاه بنده آنچه را كه خداى عز و جل او را بآن امر فرموده از طاعت بجا آورد كردارش با امر خداى عز و جل موافق باشد و بنده بآن موفق ناميده شود و چون بنده اراده كند معصيتهاى الهی را و خداى تبارك و تعالى در بین او و آن معصيت حائل و مانع شود و بنده آن معصيت را ترك كند تركش بتوفيق خداى تعالى میباشد و هر زمان كه در او را درآن معصيت رها كند و بین او و آن حائل و مانع نشود تا آنكه آن را مرتكب شود بحقيقت كه او را واگذاشته و يارى نكرده و توفيق نداده.
التوحيد للصدوق 242 35 باب تفسير الهدى و الضلالة و التوفيق و الخذلان من الله تعالى
آيه سوّم: همين که براي فرار از بيعت با يزيد، از مدينه به سوي مکه خارج شدند (رجب)، اين آيه را تلاوت فرمودند:
(28) القصص : 21
موسى از شهر خارج شد در حالى كه ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه اى؛ عرض كرد: «پروردگارا! مرا از اين قوم ظالم رهايى بخش!» (21)
الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد ج2 35 خروج الإمام الحسين ع من المدينة و مسيره إلى مكة .
صفحات: 1· 2
