مطالعه، فرآیندی پیچیده است که در آن خواننده پیامی را که با زبان تصویری نوشتاری به وسیله نویسنده، رمزگذاری شده است، در درجات گوناگون، بازسازی می کند و اهداف مختلفی دارد. در واقع، مطالعه چیزی جز ارتباط صورت شنیداری با صورت دیداری مرتبط با آن نیست.فرهنگ فارسی معین، مفاهیم و معانی «به دقت نگریستن به چیزی برای وقوف به آن»، «خواندن کتاب یا نوشته ای و فهمیدن آن»، «نگرش در چیزی برای وقوف به آن» و «قرائت نوشتهای برای درک آن» را برای مطالعه برشمرده است.بنابراین، مطالعه، نگریستن و دقت نظر در چیزی برای فهمیدن و آگاهی یافتن از آن است. ازاین رو، همواره مطالعه با نگرش، دقت، فهم و آگاهی همراه خواهد بود.(1) در تعریف دیگر، مطالعه، بررسی عمیق و همه جانبه مقوله ای عنوان شده است، به گونه ای که بخشی از حواس آدمی یا همه آن در این امر مشارکت داشته باشد. به عبارت دیگر، مطالعه روندی دانسته شده است که از به کارگیری ذهن و برای دریافت اطلاعات، توجه دقیق و تجربه و تحقیق درباره هر موضوع، رویداد و پدیده، صورت می گیرد و شامل خوب دیدن، خوب شنیدن و لمس کردن و چشیدن، تجربه کردن، پرسش کردن و در جست وجوی پاسخها بودن می شود.(2) در بسیاری از منابع، «مطالعه» و «خواندن»(3) به یک معنا به کار رفته است، درحالی که برخی محققان و نویسندگان، میان این دو تفاوت قائل شده اند.

قابل ذکر است که مطالعه روش های گوناگونی دارد که میتوان به روش تند خوانی، عبارت خوانی و خواندن اجمالی اشاره نمود.

 رسانه ملی و فرهنگ کتابخوانی،ص24

1- عبدالرحیم موگهی، روش مطالعه و تلخیص، ص 23.
2- اکرم فعلعراقی، «چرا کودکان ما به مطالعه علاقه مند نیستند؟»، پیوند، فروردین و اردیبهشت 1386، ش 330 و 331، صص 44 47.
3- Reading.