در اسلام همچنانکه برای مهر میزان خاصی قرار داده نشده در باب نفقه نیز میزان خاص وضع نشده است اما هر نفسى به اندازه تمكن و طاقت او تكليف شده، پدر به اندازه تمكنش بايد رزق و پوشش خانواده راتأمین کند و به مقدار بيش از آن واجب نیست.لذا در قران می فرماید: هر كس‏كه داراى وسعت (مالى) است، بايد طبق وسعت خود نفقه دهد و كسى‏كه روزى بر او تنگ شده، بايد از آنچه خداوند به او داده (به اندازه توان خود) انفاق كند. زيرا خداوند هيچ‏كس را مگر به اندازه آنچه به او داده است، تكليف نمى‏كند .1
فرمان اين آيه كه هر كسى به قدر توان خود به همسرش انفاق كند، هم شامل ايّام عدّه مى‏شود، هم شامل ايّام شير دادن همسر طلاق داده شده و هم شامل هر زمان ديگر پس ملاك در ميزان هزينه زندگى، توان مالى مرد است، نه تنگ‏نظرى‏هاى مرد و يا خواسته‏ها يا آرزوهاى زن و وظیفه ی انفاق از دوش مرد برداشته نمی شود و هركس به هر اندازه توان انفاق دارد، انفاق كند. «مَنْ قُدِرَ … فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ‏ » .2
البته سفارش رسول گرامی اسلام در باب میزان نفقه این است که زنان در هزینه ی زندگی صرفه جویی کنند و با زیاده خواهی اسباب آزار واذیت همسر خود را فراهم نکنند ،در حديثى از پيامبر اكرم ص مى‏خوانيم :من شومها شدة مئونتها": يكى از نشانه‏هاى شوم بودن زن آن است كه هزينه زندگى (يا هزينه ازدواجش) سنگين باشد .3

برگرفته از پایان نامه خانم رضوان اكبري(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)

1. طلاق/7
2. محسن قرائتی همان ج 10 ص 112
3. ناصر مکارم شیرازی، همان ،ج‏14 ص 464