يحيى بن اكثم كه سرآمد دانشمندان دوران خود و نزد اهل علم آن زمان مشهور بود براي مبارزه علمي با امام جواد عليه السلام حاضر شد.

يحيى بن اكثم اجازه خواست تا سؤال خود را مطرح سازد حضرت اجازه فرمود:

گفت: خداوند ترا جزاى خير دهد اى ابا جعفر دربارۀ محرم (كسى كه در احرام حج است) كه شكارى كشته باشد چه مى‌گويى؟ امام كه به ادعاى ابن جوزى در تذكره‌اش به نقل از منابع شيعه هفت سال و چند ماه سن داشت، فرمود: اين محرم صيد خود را در حرم يا خارج از آن كشت، آگاهانه يا ناآگاهانه اين كار را كرد؟ عمدا يا از روى خطا اين كار را كرد؟ بنده بود يا آزاد؟ كوچك بود يا بزرگسال؟ براى نخستين بار اين كار را كرده بود يا چندمين بارش بود؟ شكار جزو پرندگان بود يا جز آن؟ شكار كوچك بود يا بزرگ؟ نسبت به كارى كه كرده بود پافشارى مى‌ورزيد يا اينكه پشيمان بود؟ شب هنگام و در لانه صيد را كشت يا در روز و خارج از آن؟ قاتل شكار براى حج يا براى عمره، به احرام درآمده بود؟ يحيى بن اكثم مات و مبهوت ماند و چنان يكه‌اى خورد كه تمامى حضار متوجه شدند در چهره‌اش آثار ناتوانى و نگرانى و درماندگى هويدا گشت.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص27