از آنجا كه توجه به خدا و دين ريشه ي فطري دارد و از نهاد انسان مايه مي گيرد، خداوند در قرآن مي فرمايد:‌

«فَاَقِمْ وَجْهَكَ لِلدّينِ حَنيفاً فِطْرَتَ اللهِ الَّتي فَطَرَ النّاسَ عَلَيْهَا لَاتَبديلَ لِخَلْقِ اللهِ ذَلِكَ الدّينُ القَيِّمُ ولَكِنَّ اَكْثَرَ النّاسِ لاَ تعلَمونِ»[1]

«پس تو اي رسول مستقيم روي به جانب آئين پاك اسلام آور و پيوسته از طريق دين خدا كه فطرت خلق را برآن آفريده است پيروي كن كه هيچ تغييري در خلقت خدا  نيست كه آيين حق استوار است وليكن اكثر مردم از اين حقيقت آگاه نيستند».

پدران و مادران به ويژه مادران وظيفه دارند كه محيطي مناسب براي فرزند خويش به وجود آورند تا عقايدي كه در فطرت او نهاده شده تدريجاً ظهور و بروز نمايد و تكامل يابد.

اين درست است كه پسر بعد از پانزده سال و دختر بعد از نه سال به تكليف مي رسند و قبل از آن تكليفي برعهده ي آن نيست، اما انجام تكاليف ديني را نمي توان تا سن بلوغ، تأخير انداخت. بلكه بايد آنها قبل از سن تكليف به انجام تكاليف ديني بپردازند تا زماني كه به سن بلوغ رسيدند انجام تكاليف براي آنها به صورت ملكه درآيد. اين وظيفه هر انساني است كه بايد از همان دوران كودكي به انجام عبادات وتكاليف ديني عادت كند تا در سن بلوغ به آنها رغبت داشته باشد.[2]

[1]  سوره روم ، آيه 30
[2] رضا اسماعيلي و ديگران، سبك زندگي، ص 166

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه

در یک تقسیم ایمان به دو قسم است:

1-ايمانِ مستقرّ

2-ايمانِ مستودع

حضرت علی علیه السلام در مورد ایمان مستقر ومستودع در نهج البلاغه خطبه 189 میفرماید:       

«فَمِنَ الاِيمَانِ مَا يَکُونُ ثَابِتاً مُسْتَقِرّاً فِي ا لْقُلُوبِ، وَ مِنْهُ مَا يَکُونُ عَوَارِيَ بَيْنَ ا ­لْقُلُوبِ وَ الصُّدُورِ، إِلَى أَجَل مَعْلُوم»[1]

بعضى از ايمانها ثابت و استوار در دلهاست و بعضى ديگر ناپايدار و عاريتى در ميان قلبها و  سينه ها تا سرآمدى معلوم شده است.

تقسيم ايمان به ثابت و مستقر و متزلزل و ناپايدار و به بيان ديگر عاريتى، چيزى است که در احاديث اسلامى به آن اشاره شده است.
در حديثى از امام صادق(عليه السلام) در تفسير آيه98 سوره مبارکه انعام که می فرماید:

 «وَهُوَ الَّذِى أَنشَأَکُمْ مِّنْ نَّفْس وَاحِدَة فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ »

او است كه شما را از يك تن ايجاد كرد بعضى از شما مستقر و بعضى مستودع هستيد.

[1] . نهج البلاغه ،خطبه 189

معنای لغوی ایمان:
الْأَمْنُ‏: ضد الخوف، و الفعل منه: أَمِنَ‏ يَأْمَنُ‏ أَمْناً. و الْمَأْمَنُ‏: موضع الأمن. و الْأَمَنَةُ من الأمن

و الْإِيمَانُ‏: التصديق نفسه، و قوله تعالى: وَ ما أَنْتَ‏ بِمُؤْمِنٍ‏ لَنا، أي: بمصدق. [1]

ایمان در لغت از ریشه «امن» بوده است . وفعل از آن امن ، یامن ،امنا است. آمنه از «امن» به معنای ایمنی دادن و رفع ترس و اضطراب است. اما «آمن به» به معنای تصدیق کردن است .

در قرآن کریم (آمنه )در دو جای به کار رفته است:

1-  «الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبرِّ  سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ»[2]

 ايمنى بخش، چيره و مسلط، شكست ‏ناپذير، جبران كننده، شايسته بزرگى و عظمت است. خدا از آنچه شريك او قرار مى‏دهند، منزّه است.

2-  وءَامَنَهُم مِّنْ خَوْفِ [3]

 از بيمى [كه از دشمن داشتند] ايمنى‏شان بخشيد.

اما(آمن به)و(یومنون به)ومانندآن در قرآن زیاد است . (آمن له) نیز در قرآن داریم که به معنای (آمن به)نزدیک است.

ادامه »

   زدن فرزند یکی از گناهان کبیره شمرده می شود که باید از آن دوری کرد[1] اما گاهی مصلحت ایجاب می کند که این امر واقع شود زیرا اگر چه زدن فرزند توسط والدین مبغوض می باشد ولی گاهی برای وجود مصلحت، مثل تأدیب فرزند، این زدن جایز می شود.[2]

     در مورد مقدار زدن ولد فهم عرفی مورد نظر است به این صورت که عرف از این مطلب می فهمد آن مقداری که موجب تأدیب او شود کافی است، نه اینکه لطمه طوری باشد که قابل جبران نباشد.[3]

.[1] جمعی از مؤلفان، فرهنگ فقه، ج 30، ص 56.
 .[2]سید محسن، طباطبایی، نهج الفقاهه، چاپ اول، قم، انتشارات 22 بهمن، بی تا، ص 219 در نرم افزار اهل البیت
.[3] سید محمد باقر، رضوی، الروضه الغنا فی عدم جواز استماع الغنا، چاپ اول، قم ، نشر مرصاد ، 1418 ه ق، ص 76 در نرم افزار فقه اهل بیت.

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سمیه سادات بهرامی(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (سلام الله علیها) با عنوان حقوق کودک از دیدگاه فقه امامیه و مقایسه آن با فقه عامه

در روايات علاوه بر مقام با عظمت مادر به علل اين مقام والا اشاره شده است كه به برخي از آن عوامل اشاره مي كنيم. نقش كليدي مادران از آنجا مشخص مي شود كه رهبري فرزندان را از همان زمان جنيني برعهده دارند، مادران با القايات خود در افكار و انديشه هاي فرزندان و همچنين جهت دادن تمايلات و عقايد او، طرز برخوردها، آرزوها، اهداف وجنبه هاي اخلاقي و اجتماعي، آينده او و جامعه را مي سازند و زمينه را براي اصلاح يا افساد او فراهم مي نمايند.[1]

امام صادق «عليه السلام» در مورد زنان مي فرمايند:‌

«اكثرُ الخَيْرِ في النِسَّاء»[2] «بيشترين خيري و خوبي در وجود بانوان است».

زنان شايسته با برعهده گرفتن نقش مادري كه به مراتب مهمتر از نقش پدر است اولين پايه گذاران شخصيت فرزندان به حساب مي آيند واين مادران هستند كه با تقويت حس خودباوري و اعتماد به نفس در فرزندانشان مي توانند آنها را براي رويارويي با سختي هاي موجود در زندگي مقاوم سازند و با بالا بردن روحيه ي عزت نفس و توكل بر خدا در آنها بر نا اميدي كه گاهي در شرايط سخت به سراغشان مي آيد، پيروز گردند.

اين طوري مي توان گفت كه مادر نقش رهبري را نسبت به فرزند خود دارد. و هنر مادر اين است كه همگام با رشد فرزند پيش از ورود به هر مرحله، آنگونه كه نياز ضروري او، است، زير بازوي او را بگيرد و در هر جا كه زمينه را مناسب ديد، بذر تربيت را بپاشد تا بتواند فرزنداني نيكو تربيت كند، چنان كه «الجَنَّهُ تَحْتَ اَقْدامِ الأمَّهاتِ»[3] «بهشت زير پاي مادران است» و در جمله ديگر مي فرمايد:

«تَحْتَ اَقْدامِ الأمَّهاتِ رَوْضَهٌ مِنْ رِيَاضِ الجَنَّهِ»[4] «زير پاي مادران باغي از باغهاي بهشت است».

ادامه »

الف- زيارت مزار مادر :

پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله) مي فرمايد: «مَنْ زار قبر والديه او احدهما كل جمعه فقرا عندهما يس غفرالله له بعد كل حرف منها»[1]

«هركس قبر پدر ومادرش و يا يكي از آنها را در هر جمعه زيارت كند و در كنار مزار آنها سوره «يس» بخواند، در مقابل هر حرفي كه از اين سوره مي خواند، خداوند آمرزشي نصيب او ميكند».

ب- قرائت قرآن:

امام صادق «عليه السلام» به فرزندان صالح توصيه فرموده كه: «قرأته القرآن في المصحف تخفف العذاب عن الوالدين ولو كانا كافرين»[2]

«قرائت قرآن از روي مصحف، از عذاب پدر ومادر مي كاهد، گرچه آنان كافر باشند».

ج- انجام اعمال نيك به نيت مادر:‌

انجام اعمال نيك و هديه ثواب آن به مادر، در جلب رضايت وي و شادي روحش تأثير فراوان دارد. پيامبر اكرم «صلي الله عليه وآله» فرمود: «سيد الابرار يوم القيامه رجل بر والديه بعد موتها»[3]

«سرآمد و سرور ابرار در روز قيامت كسي است كه بعد از مرگ پدر يا مادرش براي ايشان احسان و نيكي كند.

[1]  علامه محمدباقر مجلسي، بحارالانوار، ج 89، ص 293
[2]  كليني، محمدبن يعقوب، الكافي، باب قرائه القرآن في المصحف ، حديث 1
[3] محمد باقر مجلسي، بحارالانوار، ج 71، ص 84

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه

هرچند همه اديان الهي مقام ارزشمندي براي مادر قائل هستند و به او احترام مي گذارند ولي اسلام بيش از مكاتب ديگر به اين مسئله توجه نموده و به مادر عظمت بخشيده است. حقوقي را كه اسلام براي مادران مشخص كرده بسيار فراتر از حقوقي است كه براي ديگران، حتي پدر قائل شده است. چرا كه مادر مربي انسان و در حقيقت پرورش دهنده جامعه بوده و مادر است كه ميتواند فرد و جامعه را به سعادت برساند و يا اينكه به شقاوت و بدبختي بكشاند.[1]

يكي از مهمترين اموري كه يك فرد مسلمان بايد به آن توجه داشته باشد اداي حقوق مادر است، مسلمانان بايد بدانند كه اسلام به اندازه اي مقام و منزلت مادر را مورد توجه خود قرار داده كه بشريت تا كنون نظير آن را نديده است. اين مقام والا بلافاصله بعد از ايمان به خدا و اطاعت خداوند بيان شده است.[2]

در قرآن كريم آياتي وجود دارد كه خشنودي مادر و پدر را درست بعد از رضايت خداوند سبحان قرار مي دهد. و در احسان و نيكي كردن به مادر تاكيد بيشتري شده و بعضي از آيات، احساسات و عاطفه انسان را نسبت به مادر به شدت تحريك مي كند و به او تذكر مي دهد كه شكرگزاري از او لازم است.[3]

ادامه »