مفهوم لغوي و اصطلاحی سعادت
مفهوم لغوي سعادت
سعادت در لغت به اين معنا لحاظ شده است:
«سعد اصلي است كه دلالت بر نيكويي و سرور مي كند برخلاف نحس، پس سعد به معناي نيكويي در امور است.[1]
سعد علاوه بر نيكويي به معناي مساعدت و معاونت نيز بيان شده است و شقاوت مخالف سعادت و نحس و نقيض سعد ونيكويي دانسته شده است.[2]
1. خوشبخت، نيك بخت، اقبالمند[3]
2. نيك بخت، خوشبخت[4]
3. نيك بخت، خوشبخت، بختيار[5]
و متضاد كلمه سعادت شقاوت مي باشد به معناي بي اقبال، بيطالع، شوربخت، شقي.
تعريف اصطلاحي سعادت
يعني رسيدن خيري كه سبب كمال و لذت مي شود. انسان كه از روح و جسم تركيب يافته، سعادتش به اين است كه به حسب قواي بدني و روحي به خير برسد و لذت ببرد. در مقابل آن شقاوت است يعني اين خير را دارا نباشد و از آن محروم گردد. واژه ي خوشبختي در همه ي نظام ها، اسلامي يا غير اسلامي يك مفهوم مقايسه اي است و به معني دوام لذت و يا دوام نسبي لذت مي باشد.[6]
علما در تفسير سعادت مي گويند: سعادت يعني رسيدن به هر نوع كمال ممكن است كه انسان استعداد و شايستگي وصول به آن را دارد. يا به عبارت ديگر؛ سعادت عبارت است از استفاده صحيح، سالم، مشروع از نيروهاي مختلف مادي و معنوي كه پروردگار در تصرف واختيار انسان قرار داده است.[7]
با پیوستن کودک به خانه دوم، مدرسه و به ویژه در دوران نوجوانی که زمان گسستگی از خانواده و پیوستن به جامعه ی دوستان و همسالان است آفت پذیری های روانی و معنوی بیشتر می شود. واقعیت این است که روز به روز از اقتدار مدرسه کاسته می شود و حضور رسانه ها و جاذبه هایی که از همه سو نوجوان و جوان را در بر می گیرند تهدیدی جدی برای آموزش و پرورش بشمار می آیند . چرا که دست کم آموزش و پرورش نتوانسته است پا به پای حضور رسانه ها از فضای سنتی خویش بیرون بیاید و از همین ابزار با شیوه های مناسب و سنجیده بهره گیری کند . رو یارویی یا حذف این پدیده ها نیز ، هرگز موفقیت آفرین نیست. تجربه های پیشین چراغ راه امروز و فردای ماست. ستیز دیروز با ویدئو و تکاپوی نافرجام و رنگ باخته با ماهواره و … نشان داد که این روشها نه واقع بینانه است نه ممکن. چرا که ابزار متهم نیست. شیوه بهره وری از آن باید تصحیح شود که در شرایط ناگزیر کنونی، به جای انفعال به روشهایی فعال نیازمندیم تا همین ابزار را در خدمت فرهنگ و معنویت در آورد. تجربه ها نشان میدهد که بهره گیری از گروههایی چون پیشتازان، فرزانگان، بسیج ، یاورانمعروف را بیش از دانش، به روش جذب و جلب مسلح کنیم و شیوه ارتباط با دیگر دانش آموزان را به آنها بیاموزیم و سپس دانش آموزان را در فعالیت های گروهی وارد کنیم.نماز به عنوان جزئی لاینفک از برنامه دانش آموزان پیشتاز، فرزانه، بسیجی و … به زندگی و رفتار دیگر دانش آموزان راه خواهید یافت چرا که دانش آموزان و نوجوانان بیش از آنکه از بزرگان بپذیرند،چشم بر رفتار دوستان و همسالان دارند.
