کتاب، میراثی ماندگار، پدیده ای باشکوه و باارزش و عنصری رشد دهنده و روشنگر در عرصه زندگانی بشر است. نقش برجسته، والا، حساس و سازنده کتاب در پویشهای تکامل آفرین فردی و اجتماعی، ناشی از گستردگی روح، ارزش، بینش و ابهت و اهمیت فرهنگ مکتوب بوده است. پیام مقام معظم رهبری نیز ناظر بر همین آموزه هاست:

«حقیقت آن است که کتاب یکی از ارزشمندترین فرآورده های بشری و گنجینه بزرگ ترین ثروت های بشر، یعنی دانش و تحقیق است. دین و دنیای بشر و جسم و جان انسان، به برکت کتاب تأمین و تغذیه می شود و فرآیند کمال بشری به وسیله کتاب تحقق می یابد. کتاب، مادر تمدن ها و نیز عصاره آنهاست و بشر با پدید آوردن کتاب، درس های بی شماری را که در کتاب تکوین بدو آموخته شده، گرد می آورد و در محیط بشری منتشر می سازد و بدین گونه روز به روز گنجینه ثروت بشری، غنای بیشتر می یابد».(1)

این است که «کتاب» در روزگار ما به شکل ضرورتی فرهنگی و اجتماعی، ظهور و بروز کرده است و بی هیچ تردید، عمده ترین و اثرگذارترین کالای فرهنگی است. اگر ارزش واقعی این کالای فرهنگی در جامعه به درستی شناخته نشود و با توجه به کم وکیف آن به هر حال کاهش یابد، آن جامعه آسیب می بیند و در هیچ زمینهای قادر به انجام جزئیترین حرکت مثبت و کارساز و رو به رشد نخواهد بود. حتی در انتقال میراث های ارزشمند فرهنگی خود، از نسلی به نسل دیگر برای حفظ هویت ملی و پیش گیری از خطر استحاله شدن در فرهنگهای بیگانه نیز توفیقی هر چند کوچک نخواهد داشت.(2)

دیده شده توسط سلیمانی(نویسنده وبلاگ) در کتاب رسانه ملی و فرهنگ کتابخوانی،ص19

1- علی خامنه ای، پیام به گردهمایی کتاب و کتابخانه در کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، (21/06/1374).
2- حمید جواهری، «نقش کتاب، کتاب خوانی و کتابخانه در جامعه امروزی»، اصلاح و تربیت، آذر 1383، ش 33، صص 53 و 54.